акты́ўны I в разн. знач. акти́вный;

~ная хімі́чная рэа́кцыя — акти́вная хими́ческая реа́кция;

○ ~нае вы́барчае пра́ва — акти́вное избира́тельное пра́во

акты́ўны II бух. акти́вный;

~ныя апера́цыі ба́нка — акти́вные опера́ции ба́нка;

а. раху́нак — акти́вный счёт;

а. бала́нс — акти́вный бала́нс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́ручка ж.

1. (действие) вы́ручка, -кі ж., вызвале́нне, -ння ср.; парату́нак, -нку м.; дапамо́га, -гі ж.;

2. (деньги) вы́ручка, -кі ж., утаргава́ныя гро́шы; (заработок) зарабо́так, -тку м.;

прие́хали из ба́нка за вы́ручкой прые́халі з ба́нка па вы́ручку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рамбу́рс

(фр. rembourser = вяртаць затраты)

аплата купленага тавару, як правіла, праз пасрэдніцтва банка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

disposable [dɪˈspəʊzəbl] adj.

1. аднаразо́вага выкарыста́ння (банка, бутэлька, бляшанка і да т.п.)

2. дасту́пны, які́ можна вы́карыстаць;

disposable for service прыда́тны для карыста́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ба́нька I ж. кольцо́ для прикрепле́ния косы́ к косови́щу

ба́нька II ж., мед. ба́нка;

ста́віць ~кі — ста́вить ба́нки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АВУА́РЫ

(ад франц. avoir маёмасць, набытак),

1) актывы (грашовыя сродкі, вэксалі, чэкі, пераводы, акрэдытывы), за кошт якіх робяцца плацяжы і пагашаюцца абавязацельствы іх уладальнікаў; у вузкім сэнсе — ліквідная частка актываў (грашовыя сродкі банка на бягучых рахунках, дэпазітах, каштоўныя паперы, якія лёгка рэалізуюцца).

2) Сродкі банка ў замежнай валюце, золаце, якія знаходзяцца на яго рахунках у замежных банках. Сукупнасць такіх сродкаў, што належаць якой-н. краіне, называюць яе замежнымі авуарамі.

3) Уклады прыватных асоб і арг-цый у банках.

т. 1, с. 68

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дыспані́раваць

(лац. disponere = размяшчаць, размяркоўваць)

распараджацца свабоднымі сумамі на рахунках у камісіянераў або карэспандэнтаў банка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэйхсба́нк

(ням. Reichsbank)

афіцыйная назва цэнтральнага эмісійнага банка ў Германіі да 1945 г. (параўн. бундэсбанк).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

чэк¹, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Грашовы дакумент з распараджэннем укладчыка банка аб выдачы прад’яўніку сумы з бягучага рахунку ці пералічэнні грошай на іншы рахунак.

Ч. на прад’яўніка.

Падпісаць ч.

2. Талон з касы з пацвярджэннем сумы, атрыманай за тавар, а таксама талон у касу ад прадаўца з указаннем сумы, якую патрэбна заплаціць.

Выбіць ч. у касе.

|| прым. чэ́кавы, -ая, -ае.

Чэкавая кніжка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

банкі́р

(фр. banquier, ад іт. banchiere)

буйны акцыянер або ўладальнік банка 1.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)