франто́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да франтона; які знаходзіцца на франтоне. Франтоннае акно.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Акані́ца (БРС) акеніца (Нас., Касп.), акельніца, акерніца (Касп.), гл. акно. Форма акеніца запазычана з польск. okiennica (Кюнэ, Poln., 82).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Буко́нка, буко́нніца ’аканіца’ (Бяльк., Нас., Касп., Мядзв.). З *аб‑акон‑ка, *аб‑акон‑ніца (да акно́; параўн. бако́нка, буке́нніца).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́жарня ’выгараўшае месца ў лесе, акно ў балоце’ (стаўб., Прышч. дыс.). Ад выжар або выжара (гл.) пры ’дапамозе суф. ‑ня.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
dymnik
м.
1. дахавае акно;
2. комін, дымаход
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вы́сунуць, -ну, -неш, -не; -сунь; -нуты; зак., што.
1. Выставіць вонкі, паказаць.
В. галаву ў акно.
2. Сунучы, перамясціць, выставіць наперад.
В. шуфляду са стала.
В. стол на сярэдзіну пакоя.
3. перан. Прапанаваць для абмеркавання.
В. план-праект.
|| незак. высо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
расхіну́ць, расхіна́ць áufreißen* vt, (weit) áufmachen vt; öffnen vt (акно і г. д)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Апа́рына (БРС), апа́ра ’крынічнае акно’ (лід., Яшк.). Укр. опар ’палонка’, ’акно ў балоце’, ’падталы снег’. Дзеяслоў апарыць ’падвергнуць уздзеянню пары’, вядомы ў слав. мовах, дае шэраг вытворных са значэннем месца: ’месца апёку’, ’выгарэлае месца ў лесе’ і г. д. Відаць, апарына — адзін з такіх вытворных назоўнікаў; уздзеянне пары, магчыма, меркавалася ў сувязі з тым, што над апарынай у халоднае надвор’е відаць пара.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вірэ́я ’акно ў балоце, бяздонне’ (усх.-бел., КЭС), рус. верея́ ’кавалак лугу, лесу’. Утворана ад вір 1 і малапрадуктыўнага суф. ‑эя (< ěja).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
размалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., што.
Разм. Разбіць. [Дзед:] — Ты як самы сапраўдны хуліган. Акно размалаціў!.. Рылько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)