Verzéichnung

f -, -en

1) за́піс, адзна́ка, пералі́к

2) няпра́вільнасць [памы́лка] у малю́нку, у пака́зе (літаратурнага вобраза)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Mérkmal

n -(e)s, -e прыкме́та, характэ́рная ры́са

ein hervórstechendes ~ — адзна́ка, яка́я кі́даецца ў во́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

znaczek

м.

1. значок;

2. марка;

znaczek pocztowy — паштовая марка;

3. знак; крэска; мета; адзнака

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

indication

[,ɪndɪˈkeɪʃən]

n.

1) пака́званьне n.

2) знак -у m., адзна́ка f.; прыкме́та f.

3) паказа́ньне n.; адлі́к -у m. (прыла́ды)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

behaviour [bɪˈheɪvjə] n.

1. паво́дзіны; мане́ры;

a behaviour report адзна́ка за паво́дзіны (школьніка);

a guide to correct behaviour дапамо́жнік па культу́ры паво́дзін

2. (to/towards) адно́сіны, ста́ўленне;

gentle behaviour towards children мя́ккае ста́ўленне да дзяце́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чацвёрка ж

1. Vier f -, -en;

2. (адзнака) Vier f;

3. карт Vier f;

4. спарт (лодка) Víerriemer m -s, -, Víerer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

F, f

[ef]

n., pl. F's, f’s

1) шо́стая лі́тара анге́льскага альфабэ́ту

2) найніжэ́йшая шко́льная адзна́ка (ве́льмі дрэ́нна)

3) Mus. фа (но́та)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адбі́так, -тка і -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. -тка. Адлюстраванне чаго-н. на гладкай бліскучай паверхні ў выніку пераламлення светлавога праменя.

Адбіткі дрэў чарнеюць з вады.

2. -тка. След, які застаўся на чым-н. ад іншага прадмета.

Адбіткі пальцаў на шкле.

Адбіткі птушыных лапак на вільготным пяску.

3. -тка. Тэкст, малюнкі і пад., адціснутыя паліграфічным спосабам.

А. тэксту на паперы.

4. -тку. Перадача ў вобразах і паняццях чаго-н.

А. жыцця ў рамане.

5. -тку. Адзнака, след, знак якіх-н. пачуццяў, уздзеянняў, уплываў.

А. журбы на тварах людзей.

Час кладзе на ўсё свой а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дво́йка, ‑і, ДМ двойцы; Р мн. двоек; ж.

1. Лічба 2. Напісаць двойку. // Разм. Назва розных прадметаў (аўтобус, трамвай маршруту № 2 і пад.), якія нумаруюцца лічбай 2.

2. Адзнака аб паспяховасці ў пяцібальнай сістэме са значэннем дрэнна. — Ну, раскажы мне, Данік, як ты цяпер вучышся? За што ты двойку атрымаў? Брыль.

3. Ігральная карта, пласцінка даміно з двума ачкамі.

4. Гоначная лодка з двума веслярамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oznaka

ж.

1. адзнака; сімптом;

oznaka zgody — знак згоды;

2. эмблема; сімвал;

oznaka władzy — сімвал улады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)