улажэ́нне, ‑я, н.

1. Дадатковая рэч (звычайна каштоўная), уложаная ўнутр чаго‑н. Бандэроль без недазволеных улажэнняў. Пакет з улажэннем.

2. Уст. Звод, збор законаў, пастаноў. Улажэнне аб пакараннях. Саборнае ўлажэнне 1649 года.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улажэ́нне ср.

1. (то, что вложено внутрь) вложе́ние;

паке́т з ~жэ́ннем — паке́т с вложе́нием;

2. ист. уложе́ние;

грамадзя́нскае ўлажэ́нне — гражда́нское уложе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)