Verbum

безудзе́льны, -ая, -ае.

Які не прымае ніякага ўдзелу ў чым-н.; абыякавы да ўсяго.

Безудзельныя адносіны да чаго-н.

|| наз. безудзе́льнасць, -і, ж.

залучы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак., каго (разм.).

Прыцягнуць да ўдзелу ў чым-н., перацягнуць на свой бок.

|| незак. залуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

штрафні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Ваеннаслужачы штрафной часці.

2. У спорце: ігрок, часова пазбаўлены ўдзелу ў гульні за парушэнне правіл (разм.).

бяспо́лы, -ая, -ае.

Які не мае адзнак полу.

Бясполая істота.

○

Бясполае размнажэнне — форма размнажэння, пры якой арганізм узнаўляе сябе самастойна, без усялякага ўдзелу іншай асобіны.

засяда́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Прадстаўнік насельніцтва, выбраны для ўдзелу ў разглядзе грамадскіх і крымінальных спраў у судзе.

Народны з.

|| прым. засяда́цельскі, -ая, -ае.

дэкласава́ны, -ая, -ае.

У класавым грамадстве: які страціў усякую сувязь са сваім класам, не прымае ніякага ўдзелу ў грамадскай вытворчасці.

Дэкласаваныя элементы.

|| наз. дэкласава́насць, -і, ж.

аўтама́т, -а, М -ма́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Апарат (машына, станок і пад.), які самастойна выконвае шэраг паслядоўных аперацый без непасрэднага ўдзелу чалавека.

Станок-а.

Тэлефон-а.

2. Від аўтаматычнай стралковай зброі.

|| прым. аўтама́тны, -ая, -ае.

Аўтаматная стральба.