іша́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іша́чы іша́чая іша́чае іша́чыя
Р. іша́чага іша́чай
іша́чае		 іша́чага іша́чых
Д. іша́чаму іша́чай іша́чаму іша́чым
В. іша́чы (неадуш.)
іша́чага (адуш.)		 іша́чую іша́чае іша́чыя (неадуш.)
іша́чых (адуш.)
Т. іша́чым іша́чай
іша́чаю		 іша́чым іша́чымі
М. іша́чым іша́чай іша́чым іша́чых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іша́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іша́чы іша́чая іша́чае іша́чыя
Р. іша́чага іша́чай
іша́чае		 іша́чага іша́чых
Д. іша́чаму іша́чай іша́чаму іша́чым
В. іша́чы (неадуш.)
іша́чага (адуш.)		 іша́чую іша́чае іша́чыя (неадуш.)
іша́чых (адуш.)
Т. іша́чым іша́чай
іша́чаю		 іша́чым іша́чымі
М. іша́чым іша́чай іша́чым іша́чых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іша́чы, ‑ая, ‑ае.

Які належыць, уласцівы ішаку. Ішачы голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іша́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Тое, што і асёл.

2. перан. Пра чалавека, які пакорліва, маўкліва выконвае самую цяжкую работу (разм.).

Зрабілі з мяне ішака.

|| прым. іша́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

иша́чий іша́чы, аслі́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)