ітэльме́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ітэльме́нскі ітэльме́нская ітэльме́нскае ітэльме́нскія
Р. ітэльме́нскага ітэльме́нскай
ітэльме́нскае		 ітэльме́нскага ітэльме́нскіх
Д. ітэльме́нскаму ітэльме́нскай ітэльме́нскаму ітэльме́нскім
В. ітэльме́нскі (неадуш.)
ітэльме́нскага (адуш.)		 ітэльме́нскую ітэльме́нскае ітэльме́нскія (неадуш.)
ітэльме́нскіх (адуш.)
Т. ітэльме́нскім ітэльме́нскай
ітэльме́нскаю		 ітэльме́нскім ітэльме́нскімі
М. ітэльме́нскім ітэльме́нскай ітэльме́нскім ітэльме́нскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ітэльме́нскі ительме́нский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ітэльме́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ітэльмена, ітэльменаў, належыць ім. Ітэльменскае паселішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ітэльме́ны, -аў, адз. -ме́н, -а, м.

Старажытнае насельніцтва паўвострава Камчатка.

|| ж. ітэльме́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ітэльме́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ительме́нский ітэльме́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)