іта́лікі

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. іта́лікі
Р. іта́лікаў
Д. іта́лікам
В. іта́лікаў
Т. іта́лікамі
М. іта́ліках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

іта́лікі, -каў ист., уст. ита́лики

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іта́лікі, ‑аў.

Плямёны, якія ў старажытнасці насялялі Апенінскі паўвостраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

італі́йцы, ‑аў.

Тое, што і італікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ита́лики ист. іта́лікі, -каў мн.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)