іспані́стка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
іспані́стка |
іспані́сткі |
| Р. |
іспані́сткі |
іспані́стак |
| Д. |
іспані́стцы |
іспані́сткам |
| В. |
іспані́стку |
іспані́стак |
| Т. |
іспані́сткай
іспані́сткаю |
іспані́сткамі |
| М. |
іспані́стцы |
іспані́стках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
іспані́стка ж. испани́стка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
іспані́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да іспаніст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)