іспа́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. іспа́нец іспа́нцы
Р. іспа́нца іспа́нцаў
Д. іспа́нцу іспа́нцам
В. іспа́нца іспа́нцаў
Т. іспа́нцам іспа́нцамі
М. іспа́нцу іспа́нцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

іспа́нец,

гл. іспанцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

испа́нец іспа́нец, -нца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іспа́нцы, ‑аў; адз. іспанец, ‑нца, м.; іспанка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. іспанкі, ‑нак; ж.

Народ, асноўнае насельніцтва Іспаніі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)