і́рмас

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. і́рмас
Р. і́рмаса
Д. і́рмасу
В. і́рмас
Т. і́рмасам
М. і́рмасе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

і́рмас м., церк. и́рмос

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́рмас, ‑а, м.

Царкоўнае песнапенне на ўсяночную.

[Ад грэч. heirmós — спляценне, сувязь.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

и́рмос церк. і́рмас, -са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)