ірво́тны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ірво́тны ірво́тная ірво́тнае ірво́тныя
Р. ірво́тнага ірво́тнай
ірво́тнае		 ірво́тнага ірво́тных
Д. ірво́тнаму ірво́тнай ірво́тнаму ірво́тным
В. ірво́тны (неадуш.)
ірво́тнага (адуш.)		 ірво́тную ірво́тнае ірво́тныя (неадуш.)
ірво́тных (адуш.)
Т. ірво́тным ірво́тнай
ірво́тнаю		 ірво́тным ірво́тнымі
М. ірво́тным ірво́тнай ірво́тным ірво́тных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ірво́тны рво́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ірво́та і (пасля галосных) рво́та, -ы, ДМ (і)рво́це, ж.

Адвольнае вывяржэнне змесціва страўніка цераз рот, а таксама тое, што вывергнута такім чынам.

|| прым. ірво́тны і (пасля галосных) рво́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рво́тный ірво́тны, (после гласных) рво́тны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)