іра́ка-куве́йцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іра́ка-куве́йцкі іра́ка-куве́йцкая іра́ка-куве́йцкае іра́ка-куве́йцкія
Р. іра́ка-куве́йцкага іра́ка-куве́йцкай
іра́ка-куве́йцкае		 іра́ка-куве́йцкага іра́ка-куве́йцкіх
Д. іра́ка-куве́йцкаму іра́ка-куве́йцкай іра́ка-куве́йцкаму іра́ка-куве́йцкім
В. іра́ка-куве́йцкі (неадуш.)
іра́ка-куве́йцкага (адуш.)		 іра́ка-куве́йцкую іра́ка-куве́йцкае іра́ка-куве́йцкія (неадуш.)
іра́ка-куве́йцкіх (адуш.)
Т. іра́ка-куве́йцкім іра́ка-куве́йцкай
іра́ка-куве́йцкаю		 іра́ка-куве́йцкім іра́ка-куве́йцкімі
М. іра́ка-куве́йцкім іра́ка-куве́йцкай іра́ка-куве́йцкім іра́ка-куве́йцкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Іра́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Іра́к
Р. Іра́ка
Д. Іра́ку
В. Іра́к
Т. Іра́кам
М. Іра́ку

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іра́кцы, ‑аў; адз. іракец, ‑кца, м.

Насельніцтва Ірака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іра́кскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Ірака, іракцаў, належыць ім. Іракскія звычаі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дына́р, ‑а, м.

1. Тое, што і дынарый.

2. Старажытная арабская залатая манета.

3. Грашовая адзінка Ірака, Югаславіі і некаторых іншых краін.

4. Дробная манета Ірана.

[Ад лац. denarius.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)