іпры́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іпры́тавы іпры́тавая іпры́тавае іпры́тавыя
Р. іпры́тавага іпры́тавай
іпры́тавае		 іпры́тавага іпры́тавых
Д. іпры́таваму іпры́тавай іпры́таваму іпры́тавым
В. іпры́тавы (неадуш.)
іпры́тавага (адуш.)		 іпры́тавую іпры́тавае іпры́тавыя (неадуш.)
іпры́тавых (адуш.)
Т. іпры́тавым іпры́тавай
іпры́таваю		 іпры́тавым іпры́тавымі
М. іпры́тавым іпры́тавай іпры́тавым іпры́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іпры́тавы ипри́товый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іпры́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іпрыту. Іпрытавае атручванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іпры́т, -у, М -ры́це, м.

Баявое атрутнае рэчыва, якое выклікае нарывы на скуры і агульнае атручэнне арганізма.

|| прым. іпры́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ипри́товый іпры́тавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)