іпаме́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. іпаме́я іпаме́і
Р. іпаме́і іпаме́й
Д. іпаме́і іпаме́ям
В. іпаме́ю іпаме́і
Т. іпаме́яй
іпаме́яю		 іпаме́ямі
М. іпаме́і іпаме́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іпаме́я ж., бот. ипоме́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іпаме́я, ‑і, ж.

Павойная травяністая або кустовая расліна сямейства бярозкавых з з буйнымі кветкамі розных колераў у выглядзе званочкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ипоме́я бот. іпаме́я, -ме́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Паўдзённік ’дэкаратыўная расліна іпамея пурпуровая,. Ipomoea purpurea (L.) Roth.’ (Янк. 2), ’насякомае, якое ў гарачы поўдзень гудзе ў вышыні, як пчала’ (Янк. 3.), паўдзё‑ нышак ’пярэсна еўрапейская, Trollius europeas L.’ (паўн.-усх., Кіс.). Да паўдзён ’поўдзень’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)