інулі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. інулі́н
Р. інулі́ну
Д. інулі́ну
В. інулі́н
Т. інулі́нам
М. інулі́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

інулі́н, -ну м., хим. инули́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інулі́н, ‑у, м.

Складаны вуглявод расліннага паходжання.

[Лац. inula — дзівасіл.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

инули́н хим. інулі́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)