інсу́льтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. інсу́льтны інсу́льтная інсу́льтнае інсу́льтныя
Р. інсу́льтнага інсу́льтнай
інсу́льтнае		 інсу́льтнага інсу́льтных
Д. інсу́льтнаму інсу́льтнай інсу́льтнаму інсу́льтным
В. інсу́льтны (неадуш.)
інсу́льтнага (адуш.)		 інсу́льтную інсу́льтнае інсу́льтныя (неадуш.)
інсу́льтных (адуш.)
Т. інсу́льтным інсу́льтнай
інсу́льтнаю		 інсу́льтным інсу́льтнымі
М. інсу́льтным інсу́льтнай інсу́льтным інсу́льтных

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

інсу́льт, -у, М -льце, мн. -ы, -аў, м.

Вострае парушэнне мазгавога кровазвароту, якое суправаджаецца раптоўнай стратай прытомнасці і паралічамі; апаплексія.

|| прым. інсу́льтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)