інжыне́раў

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. інжыне́раў інжыне́рава інжыне́рава інжыне́равы
Р. інжыне́равага інжыне́равай
інжыне́равае
інжыне́равага інжыне́равых
Д. інжыне́раваму інжыне́равай інжыне́раваму інжыне́равым
В. інжыне́раў (неадуш.)
інжыне́равага (адуш.)
інжыне́раву інжыне́равага інжыне́равы (неадуш.)
інжыне́равых (адуш.)
Т. інжыне́равым інжыне́равай
інжыне́раваю
інжыне́равым інжыне́равымі
М. інжыне́равым інжыне́равай інжыне́равым інжыне́равых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

інжыне́раў инжене́рский; инжене́ров

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інжыне́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. інжыне́р інжыне́ры
Р. інжыне́ра інжыне́раў
Д. інжыне́ру інжыне́рам
В. інжыне́ра інжыне́раў
Т. інжыне́рам інжыне́рамі
М. інжыне́ру інжыне́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

палко́ўнік-інжыне́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. палко́ўнік-інжыне́р палко́ўнікі-інжыне́ры
Р. палко́ўніка-інжыне́ра палко́ўнікаў-інжыне́раў
Д. палко́ўніку-інжыне́ру палко́ўнікам-інжыне́рам
В. палко́ўніка-інжыне́ра палко́ўнікаў-інжыне́раў
Т. палко́ўнікам-інжыне́рам палко́ўнікамі-інжыне́рамі
М. палко́ўніку-інжыне́ру палко́ўніках-інжыне́рах

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

капіта́н-інжыне́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. капіта́н-інжыне́р капіта́н-інжыне́ры
Р. капіта́н-інжыне́ра капіта́н-інжыне́раў
Д. капіта́н-інжыне́ру капіта́н-інжыне́рам
В. капіта́н-інжыне́ра капіта́н-інжыне́раў
Т. капіта́н-інжыне́рам капіта́н-інжыне́рамі
М. капіта́н-інжыне́ру капіта́н-інжыне́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

контр-адміра́л-інжыне́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. контр-адміра́л-інжыне́р контр-адміра́л-інжыне́ры
Р. контр-адміра́л-інжыне́ра контр-адміра́л-інжыне́раў
Д. контр-адміра́л-інжыне́ру контр-адміра́л-інжыне́рам
В. контр-адміра́л-інжыне́ра контр-адміра́л-інжыне́раў
Т. контр-адміра́л-інжыне́рам контр-адміра́л-інжыне́рамі
М. контр-адміра́л-інжыне́ры контр-адміра́л-інжыне́рах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

інжыне́рны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з дзейнасцю інжынера, інжынераў. Інжынернае збудаванне. Інжынерны разлік. Інжынерны персанал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́млівы, ‑ая, ‑ае.

Які ўсё хутка і лёгка разумее, засвойвае; здагадлівы, цямкі. Дзяўчына трапілася кемлівая, усё схоплівала на ляту, і тлумачыць было прыемна. Карпаў. Камандзірамі .. былі .. сялянскія хлопцы, найбольш смелыя і кемлівыя. Брыль. // Разумны, абдуманы. Гэта сапраўды быў кемлівы ход, можна сказаць — «траянскі конь» нашых сапёраў, інжынераў-фартыфікатараў. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

процістая́ць, ‑стаю, ‑стаіш, ‑стаіць; незак.

1. Быць проціпастаўленым, процілеглым каму‑, чаму‑н.; знаходзіцца ў процілеглых, варожых трупах. Яны — ворагі савецкай улады. Група гэтых інжынераў у аповесці [Х. Шынклера] процістаіць Прыстрому. Арабей.

2. каму-чаму. Захоўваць устойлівае становішча пад дзеяннем чаго‑н.; вытрымліваць націск чаго‑н. Не мець сілы процістаяць ветру. // Аказваць супраціўленне, процідзеянне каму‑, чаму‑н. Процістаяць хваробам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скі́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Змяншэнне якой‑н. сумы, вызначанай нормы; паніжэнне цаны на што‑н. — Дык скідкі не зробіш, дзядзька? — усміхаючыся, запытаў Клім. — Скідкі? Не... Хаця... для цябе тройку скіну, а ты мне за гэта пач[а]к махоркі дасі. Ладна? Галавач. [Каморнік Варановічу:] — Вам цяпер далі скідку з падатку на канюшыну?! Чорны.

2. Зніжэнне патрабаванняў да каго‑, чаго‑н., уступка. [Карн:] — Цяпер ужо ты камандуй мной. І глядзі, каб ніякай там скідкі, патурання не даваў ні мне, ні каму з нас. Шамякін. [Дзімін:] — Не так у нас, маўляў, многа галоўных інжынераў, каб не рабіць ім скідак!.. Карпаў.

3. Скачок звера ўбок пры бегу, каб заблытаць сляды. Побач прабег палахлівы бяляк, Скідку зрабіў — і падаўся на [лежню]. Смагаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)