іне́ртны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іне́ртны іне́ртная іне́ртнае іне́ртныя
Р. іне́ртнага іне́ртнай
іне́ртнае		 іне́ртнага іне́ртных
Д. іне́ртнаму іне́ртнай іне́ртнаму іне́ртным
В. іне́ртны (неадуш.)
іне́ртнага (адуш.)		 іне́ртную іне́ртнае іне́ртныя (неадуш.)
іне́ртных (адуш.)
Т. іне́ртным іне́ртнай
іне́ртнаю		 іне́ртным іне́ртнымі
М. іне́ртным іне́ртнай іне́ртным іне́ртных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іне́ртны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іне́ртны іне́ртная іне́ртнае іне́ртныя
Р. іне́ртнага іне́ртнай
іне́ртнае		 іне́ртнага іне́ртных
Д. іне́ртнаму іне́ртнай іне́ртнаму іне́ртным
В. іне́ртны (неадуш.)
іне́ртнага (адуш.)		 іне́ртную іне́ртнае іне́ртныя (неадуш.)
іне́ртных (адуш.)
Т. іне́ртным іне́ртнай
іне́ртнаю		 іне́ртным іне́ртнымі
М. іне́ртным іне́ртнай іне́ртным іне́ртных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іне́ртны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае інерцыю (у 1 знач.); інерцыйны. Інертная маса.

2. Бяздзейны, пасіўны, косны. Інертны чалавек. □ «А ўсё ж нейкія інертныя людзі тут! — уздыхнуў Васіль. — Маўчаць, нібы іх і не датычыць нічога». Шашкоў.

•••

Інертныя газы гл. газ.

Інертныя матэрыялы гл. матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)