індычы́на, -ы, ж.

Мяса індыка (індычкі) як харч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

індычы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. індычы́на
Р. індычы́ны
Д. індычы́не
В. індычы́ну
Т. індычы́най
індычы́наю
М. індычы́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

індычы́на ж. индюша́тина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

індычы́на, ‑ы, ж.

Мяса індыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)