інды́гавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. інды́гавы інды́гавая інды́гавае інды́гавыя
Р. інды́гавага інды́гавай
інды́гавае		 інды́гавага інды́гавых
Д. інды́гаваму інды́гавай інды́гаваму інды́гавым
В. інды́гавы (неадуш.)
інды́гавага (адуш.)		 інды́гавую інды́гавае інды́гавыя (неадуш.)
інды́гавых (адуш.)
Т. інды́гавым інды́гавай
інды́гаваю		 інды́гавым інды́гавымі
М. інды́гавым інды́гавай інды́гавым інды́гавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

інды́гавы в разн. знач. инди́говый;

~ая вытво́рчасць — инди́говое произво́дство;

~ая фа́рба — инди́говая кра́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інды́гавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да індыга. Індыгавая вытворчасць.

2. Цёмна-сіні, кубавы. Індыгавая фарба. Індыгавы колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інды́га.

1. нескл., н. Цёмна-сіняе фарбавальнае рэчыва, якое здабываецца з соку некаторых трапічных (індыганосных) раслін або атрымліваецца сінтэтычна.

2. нязм. Цёмна-сіні.

Колер і.

3. Людзі, якія, паводле сцвярджэння экстрасэнсаў, маюць аўру колеру індыга і характарызуюцца наяўнасцю звышздольнасцей, высокім інтэлектам і неўспрыімлівасцю да традыцыйных прыёмаў выхавання.

Дзеці і.

|| прым. інды́гавы, -ая, -ае (да 1 знач.).

І. колер.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

инди́говый інды́гавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)