інду́сы, -саў (последователи индуизма) инду́сы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інду́сы, ‑аў; адз. індус, ‑а, м.; індуска, ‑і, ДМ ‑дусцы; мн. індускі, ‑сак; ж.

1. Паслядоўнікі індуізму.

2. Устарэлая назва ўсяго карэннага насельніцтва Індыі; індыйцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інду́с,

гл. індусы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інду́ска,

гл. індусы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інду́с

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. інду́с інду́сы
Р. інду́са інду́саў
Д. інду́су інду́сам
В. інду́са інду́саў
Т. інду́сам інду́самі
М. інду́се інду́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)