імяні́нніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. імяні́нніца імяні́нніцы
Р. імяні́нніцы імяні́нніц
Д. імяні́нніцы імяні́нніцам
В. імяні́нніцу імяні́нніц
Т. імяні́нніцай
імяні́нніцаю		 імяні́нніцамі
М. імяні́нніцы імяні́нніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

імяні́нніца ж. имени́нница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імяні́нніца, ‑ы, ж.

Жан. да імяніннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імяні́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек у дзень сваіх імянін або ў дзень свайго нараджэння.

Падарунак для імянінніка.

|| ж. імяні́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

имени́нница імяні́нніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рожде́нница прост. імяні́нніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыба́віцца, ‑баўлюся, ‑бавішся, ‑бавіцца; зак.

1. Дабавіцца, далучыцца ў дадатак да чаго‑н. Сёння.. [Галя] нібы імянінніца, ды гады яе лічацца цяпер па класах, скончыла клас — год прыбавіўся. Якімовіч.

2. Павялічыцца, стаць большым (у памеры, сіле і пад.). Дзень прыбавіўся. Прыбавіцца ў вазе. □ — Цяпер у нас штат прыбавіўся. Тры даглядчыцы маем... Ракітны. / у безас. ужыв. За тры дні ягад прыбавілася. Шашкоў. Пад восень працы ў людзей прыбавілася. П. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)