назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| Імяні́на | |
| Імяні́ну | |
| Імяні́нам | |
| Імяні́не |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| Імяні́на | |
| Імяні́ну | |
| Імяні́нам | |
| Імяні́не |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
імяні́ны
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| імяні́ны | |
| імяні́нам | |
| імяні́ны | |
| імяні́намі | |
| імяні́нах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
імяні́ннік, -а,
Чалавек у дзень сваіх
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
імяні́ны (
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
имени́ны імяні́ны,
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
імяні́нны, ‑ая, ‑ае.
Які прызначаецца, робіцца ў гонар
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імяні́ннік, ‑а,
1. Чалавек у дзень сваіх
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэе́стр, ‑а,
Пералік, спіс.
[Ад лац. registrum.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
імяні́ны, ‑нін;
У католікаў і праваслаўных — асабістае штогадовае свята каго‑н., якое выпадае на той дзень, калі царква адзначае памяць аднайменнага святога.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)