імартэ́ль, -і, ж.

Тое, што і бяссмертнік.

|| прым. імартэ́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імартэ́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. імартэ́ль імартэ́лі
Р. імартэ́лі імартэ́лей
імартэ́ляў
Д. імартэ́лі імартэ́лям
В. імартэ́ль імартэ́лі
Т. імартэ́ллю імартэ́лямі
М. імартэ́лі імартэ́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

імартэ́ль ж., бот. имморте́ль, бессме́ртник м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імартэ́ль, ‑і, ж.

Тое, што і бяссмертнік.

[Фр. immortelle.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

имморте́ль ж., бот. імартэ́ль, -лі ж., бяссме́ртнік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бяссме́ртнік, ‑у, м., зб.

Назва рада травяністых раслін з сухімі кветкамі, якія не вянуць; імартэль, сухацвет. Пад акном разросся куст бэзу, дацвіталі вяргіні і бяссмертнікі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)