імане́нтны, -ая, -ае (кніжн.).

Уласцівы прыродзе самога прадмета, той ці іншай з’яве, абумоўлены яе сутнасцю; унутраны.

Іманентныя прычыны.

|| наз. імане́нтнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

імане́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. імане́нтны імане́нтная імане́нтнае імане́нтныя
Р. імане́нтнага імане́нтнай
імане́нтнае		 імане́нтнага імане́нтных
Д. імане́нтнаму імане́нтнай імане́нтнаму імане́нтным
В. імане́нтны (неадуш.)
імане́нтнага (адуш.)		 імане́нтную імане́нтнае імане́нтныя (неадуш.)
імане́нтных (адуш.)
Т. імане́нтным імане́нтнай
імане́нтнаю		 імане́нтным імане́нтнымі
М. імане́нтным імане́нтнай імане́нтным імане́нтных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

імане́нтны книжн. иммане́нтный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

імане́нтны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Пастаянна ўласцівы той ці іншай з’яве, абумоўлены яе сутнасцю; ўнутраны. Іманентны працэс. □ Што існуюць шматлікія гістарычныя і практычныя ўмовы (не гаворачы ўжо аб іманентных супярэчнасцях капіталізму), якія вядуць і прывядуць значна хутчэй да гібелі капіталізму, чым да ператварэння сучаснага капіталізму ў ідэальны капіталізм, — гэтага я, вядома, і не думаю аднаўляць. Ленін.

[Лац. immanens, immanentis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

иммане́нтный книжн. імане́нтны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)