ілюзі́йны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ілюзі́йны ілюзі́йная ілюзі́йнае ілюзі́йныя
Р. ілюзі́йнага ілюзі́йнай
ілюзі́йнае		 ілюзі́йнага ілюзі́йных
Д. ілюзі́йнаму ілюзі́йнай ілюзі́йнаму ілюзі́йным
В. ілюзі́йны (неадуш.)
ілюзі́йнага (адуш.)		 ілюзі́йную ілюзі́йнае ілюзі́йныя (неадуш.)
ілюзі́йных (адуш.)
Т. ілюзі́йным ілюзі́йнай
ілюзі́йнаю		 ілюзі́йным ілюзі́йнымі
М. ілюзі́йным ілюзі́йнай ілюзі́йным ілюзі́йных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ілюзі́йны иллюзио́нный;

і. трук — иллюзио́нный трюк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ілюзі́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ілюзіі.

•••

Ілюзійнае мастацтва — эстрадна-цыркавы жанр, які заключаецца ў паказе нумароў, заснаваных на падмане зроку або на ўменні артыста своечасова адцягнуць ад чаго‑н. увагу гледачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ілю́зія, і, мн. -і, -зій, ж.

1. Скажонае ўяўленне, уражанне, заснаванае на падмане пачуццяў.

Аптычная і.

2. перан. Надзея на што-н., пазбаўленая рэальных падстаў; мара.

Цешыць сябе ілюзіямі.

3. Праграмны нумар ілюзіяніста (спец.).

|| прым. ілюзо́рны, -ая, -ае (да 1 знач.) і ілюзі́йны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Ілюзорны падман пачуццяў.

Ілюзійная праграма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

иллюзио́нный ілюзі́йны;

иллюзио́нный трюк ілюзі́йны трук.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)