ільві́ны гл. леў¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ільві́ны

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ільві́ны ільві́ная ільві́нае ільві́ныя
Р. ільві́нага ільві́най
ільві́нае		 ільві́нага ільві́ных
Д. ільві́наму ільві́най ільві́наму ільві́ным
В. ільві́ны (неадуш.)
ільві́нага (адуш.)		 ільві́ную ільві́нае ільві́ныя (неадуш.)
ільві́ных (адуш.)
Т. ільві́ным ільві́най
ільві́наю		 ільві́ным ільві́нымі
М. ільві́ным ільві́най ільві́ным ільві́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ільві́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ільві́ны ільві́ная ільві́нае ільві́ныя
Р. ільві́нага ільві́най
ільві́нае		 ільві́нага ільві́ных
Д. ільві́наму ільві́най ільві́наму ільві́ным
В. ільві́ны (неадуш.)
ільві́нага (адуш.)		 ільві́ную ільві́нае ільві́ныя (неадуш.)
ільві́ных (адуш.)
Т. ільві́ным ільві́най
ільві́наю		 ільві́ным ільві́нымі
М. ільві́ным ільві́най ільві́ным ільві́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ільві́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ільві́ны ільві́ная ільві́нае ільві́ныя
Р. ільві́нага ільві́най
ільві́нае		 ільві́нага ільві́ных
Д. ільві́наму ільві́най ільві́наму ільві́ным
В. ільві́ны (неадуш.)
ільві́нага (адуш.)		 ільві́ную ільві́нае ільві́ныя (неадуш.)
ільві́ных (адуш.)
Т. ільві́ным ільві́най
ільві́наю		 ільві́ным ільві́нымі
М. ільві́ным ільві́най ільві́ным ільві́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ільві́ны льви́ный;

◊ ~ная до́ля — льви́ная до́ля

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ільві́ны і льві́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да льва, належыць яму. Ільвіная шкура. Ільвіная грыва.

2. перан. Які нагадвае чым‑н. ільва; такі, як у льва. Ільвіная сіла.

•••

Ільвіны (львіны) зеў гл. зеў.

Ільвіная (львіная) доля гл. доля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

леў¹, ільва́ і (пасля галосных) льва, мн. ільвы́ і (пасля галосных) львы, ільво́ў (льво́ў), м.

1. Буйны драпежнік сямейства кашэчых з кароткай жаўтаватай поўсцю (і пышнай грывай у самцоў).

Рык ільва.

2. перан. Той, хто вызначаецца магутнай сілай, смеласцю, адвагай.

○

Марскі леў — жывёліна сямейства вушастых цюленяў.

◊

Ільвіная доля — самая большая частка чаго-н.

|| прым. ільві́ны і (пасля галосных) льві́ны, -ая, -ае.

Ільвіны зеў (назва кветкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

льви́ный ільві́ны, (после гласных) льві́ны;

льви́ный зев бот. ільві́ны (льві́ны) зеў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

льві́ны,

гл. ільвіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рык, -у, м.

Моцны працяглы роў (хатніх жывёл); дзікі роў, злоснае рыканне (лясных жывёл).

Р. каровы.

Ільвіны р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)