ільвяня́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. ільвяня́ ільвяня́ты
Р. ільвяня́ці ільвяня́т
Д. ільвяня́ці ільвяня́там
В. ільвяня́ ільвяня́т
Т. ільвянё́м ільвяня́тамі
М. ільвяня́ці ільвяня́тах

Іншыя варыянты: ільвянё́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ільвянё ср., см. ільвяня́

ільвяня́ и ільвянё, -ня́ці ср. львёнок м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ільвяня́, ільвянё. Ад леў (гл.) + суф. ‑ян‑я (‑ян‑ё) з пратэзай і‑. Агульнабел. тып для ўтварэння назоўнікаў, якія абазначаюць дзіцянят жывёл і птушак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ільвяня́, ільвянё і (пасля галосных) львяня́, львянё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня льва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ільвяня́, ільвянё і львяня́, львянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Дзіцяня льва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

львяня́ і ільвянё гл. ільвяня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

львяня́ і львянё,

гл. ільвяня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ільвянё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. ільвянё́ ільвяня́ты
Р. ільвяня́ці ільвяня́т
Д. ільвяня́ці ільвяня́там
В. ільвянё́ ільвяня́т
Т. ільвянё́м ільвяня́тамі
М. ільвяня́ці ільвяня́тах

Іншыя варыянты: ільвяня́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

львёнок м. ільвяня́ и ільвянё, -ня́ці ср., (после гласных) львяня́ и львянё, -ня́ці ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)