ікра́нік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ікра́нік |
ікра́нікі |
| Р. |
ікра́ніка |
ікра́нікаў |
| Д. |
ікра́ніку |
ікра́нікам |
| В. |
ікра́ніка |
ікра́нікаў |
| Т. |
ікра́нікам |
ікра́нікамі |
| М. |
ікра́ніку |
ікра́ніках |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
*Ікра́нік, ікря́нік ’мускулісты, ікрысты, з вялікімі ікрамі’ (Бяльк.); параўн. рус. перм. и́кря́ник ’таўстун, здаравяка’. Ад ікра 2 (гл.) + суф. ‑нік ці ад *ікраны ’мускулісты, з вялікімі ікрамі’ з суф. ‑ік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
икря́ник ікра́нік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)