іко́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
іко́нны |
іко́нная |
іко́ннае |
іко́нныя |
| Р. |
іко́ннага |
іко́ннай
іко́ннае |
іко́ннага |
іко́нных |
| Д. |
іко́ннаму |
іко́ннай |
іко́ннаму |
іко́нным |
| В. |
іко́нны (неадуш.)
іко́ннага (адуш.) |
іко́нную |
іко́ннае |
іко́нныя (неадуш.)
іко́нных (адуш.) |
| Т. |
іко́нным |
іко́ннай
іко́ннаю |
іко́нным |
іко́ннымі |
| М. |
іко́нным |
іко́ннай |
іко́нным |
іко́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
іко́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да іконы. Іконны жывапіс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іко́на, -ы, мн. -ы, іко́н, ж.
Тое, што і абраз.
І. святога.
|| прым. іко́нны, -ая, -ае.
І. жывапіс.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ико́нный абразо́вы, іко́нны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)