і́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. і́кну і́кнем
2-я ас. і́кнеш і́кнеце
3-я ас. і́кне і́кнуць
Прошлы час
м. і́кнуў і́кнулі
ж. і́кнула
н. і́кнула
Загадны лад
2-я ас. і́кні і́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час і́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

і́кнуць сов., однокр. икну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да ікаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Міжвольна ўтвараць удыхальныя рухі і адрывістыя гукі, якія выклікаюцца сутаргавым скарачэннем дыяфрагмы.

І. пасля абеду.

|| аднакр. і́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. і́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

икну́ть сов., однокр., разг. і́кнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)