і́жыца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. і́жыца
Р. і́жыцы
Д. і́жыцы
В. і́жыцу
Т. і́жыцай
і́жыцаю
М. і́жыцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

і́жыца ж., лингв. и́жица;

◊ прапіса́ць ~цу — прописа́ть и́жицу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

і́жыца, ‑ы, ж.

Назва апошняй літары (у) царкоўнаславянскай і старажытнарускай азбукі, якая абазначала гук «і».

•••

Прапісаць іжыцу каму гл. прапісаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

и́жица лингв. і́жыца, -цы ж.;

◊

и́жицу прописа́ть (кому) і́жыцу прапіса́ць (каму).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)