іжо́рцы, ‑аў; адз. іжорац, ‑рца, м.; іжорка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. іжоркі, ‑рак; ж.

Малалікі народ, які жыве ў Ламаносаўскім і Кінгісенскім раёнах Ленінградскай вобласці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іжо́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. іжо́рка іжо́ркі
Р. іжо́ркі іжо́рак
Д. іжо́рцы іжо́ркам
В. іжо́рку іжо́рак
Т. іжо́ркай
іжо́ркаю		 іжо́ркамі
М. іжо́рцы іжо́рках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іжо́рац,

гл. іжорцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іжо́рка,

гл. іжорцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іжо́рац

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. іжо́рац іжо́рцы
Р. іжо́рца іжо́рцаў
Д. іжо́рцу іжо́рцам
В. іжо́рца іжо́рцаў
Т. іжо́рцам іжо́рцамі
М. іжо́рцу іжо́рцах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іжо́ра, ‑ы, ж., зб.

Тое, што і іжорцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)