ідэ́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ідэ́йка ідэ́йкі
Р. ідэ́йкі ідэ́ек
Д. ідэ́йцы ідэ́йкам
В. ідэ́йку ідэ́йкі
Т. ідэ́йкай
ідэ́йкаю		 ідэ́йкамі
М. ідэ́йцы ідэ́йках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ідэ́йка ж., разг., уменьш. и пренебр. иде́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ідэ́йка, ‑і, ДМ ідэйцы; Р мн. ідэек; ж.

Разм. Памянш. і зніж. да ідэя (у 2, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідэ́я, -і, мн. -і, ідэ́й, ж.

1. Паняцце, уяўленне, якое адлюстроўвае рэчаіснасць у свядомасці чалавека і выражае яго адносіны да навакольнага свету; уяўны вобраз чаго-н.

Патрыятычныя ідэі.

Ідэі дабра і справядлівасці.

2. Асноўная, галоўная думка твора, якая вызначае яго змест.

І. рамана.

3. Думка, задума, план.

Падаць ідэю.

|| памянш., разм. ідэ́йка, -і, ДМ ідэ́йцы, мн. -і, ідэ́ек, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

иде́йка унич. ідэ́йка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)