ігу́менскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ігу́менскі ігу́менская ігу́менскае ігу́менскія
Р. ігу́менскага ігу́менскай
ігу́менскае		 ігу́менскага ігу́менскіх
Д. ігу́менскаму ігу́менскай ігу́менскаму ігу́менскім
В. ігу́менскі (неадуш.)
ігу́менскага (адуш.)		 ігу́менскую ігу́менскае ігу́менскія (неадуш.)
ігу́менскіх (адуш.)
Т. ігу́менскім ігу́менскай
ігу́менскаю		 ігу́менскім ігу́менскімі
М. ігу́менскім ігу́менскай ігу́менскім ігу́менскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ігу́менскі церк. игу́менский, настоя́тельский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ігу́менскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ігумена. Ігуменскі сан. Ігуменская келля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ігу́мен, -а, мн. -ы, -аў, м.

Настаяцель мужчынскага праваслаўнага манастыра.

|| прым. ігу́менскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

игу́менский ігу́менскі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)