іго́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. іго́лачны іго́лачная іго́лачнае іго́лачныя
Р. іго́лачнага іго́лачнай
іго́лачнае		 іго́лачнага іго́лачных
Д. іго́лачнаму іго́лачнай іго́лачнаму іго́лачным
В. іго́лачны (неадуш.)
іго́лачнага (адуш.)		 іго́лачную іго́лачнае іго́лачныя (неадуш.)
іго́лачных (адуш.)
Т. іго́лачным іго́лачнай
іго́лачнаю		 іго́лачным іго́лачнымі
М. іго́лачным іго́лачнай іго́лачным іго́лачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іго́лачны иго́лочный, иго́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іго́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іголкі. Іголачнае вушка. Іголачны ўкол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іго́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Прылада для шыцця; завостраны металічны стрыжань з вушкам для ніткі.

Машынная і.

Уцягнуць нітку ў іголку.

2. Тонкі металічны стрыжань з завостраным канцом рознага прызначэння.

Патэфонная і.

3. Ліст хвойных дрэў і кустоў.

Ядлоўцавая і.

4. Тонкая калючка на целе некаторых жывёл.

Іголкі вожыка.

◊

Як на іголках — пра неспакойны, нервовы стан.

|| памянш. іго́лачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

◊

З іголачкі (разм., адабр.) — пра новае, толькі што пашытае, вельмі моднае.

|| прым. іго́лачны, -ая, -ае і іго́лкавы, -ая, -ае.

Іголачны ўкол.

Іголачнае вушка.

Іголкавая вытворчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

иго́лочный іго́лачны, іго́лкавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

иглово́й спец. іго́лкавы, іго́лачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іго́лкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іголкі; іголачны. Іголкавы цэх. Іголкавая вытворчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)