ібе́ры

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. ібе́ры
Р. ібе́раў
Д. ібе́рам
В. ібе́раў
Т. ібе́рамі
М. ібе́рах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ібе́ры, ‑аў.

1. Старажытныя ўсходнегрузінскія плямёны, якія насялялі Іберыю (старажытная назва Ўсходняй Грузіі).

2. Група плямён, якія насялялі старажытную Іспанію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іберы́йцы, ‑аў; адз. іберыец, ‑рыйца, м.; іберыйка, ‑і, ДМ ‑рыйцы; мн. іберыйкі, ‑рыек; ж.

Тое, што і іберы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)