іарда́нцы, ‑аў; адз. іарданец, ‑нца, м.; іарданка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. іарданкі, ‑нак; ж.

Жыхары Іарданіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іарда́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. іарда́нка іарда́нкі
Р. іарда́нкі іарда́нак
Д. іарда́нцы іарда́нкам
В. іарда́нку іарда́нак
Т. іарда́нкай
іарда́нкаю		 іарда́нкамі
М. іарда́нцы іарда́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іарда́нец,

гл. іарданцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іарда́нка,

гл. іарданцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іарда́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. іарда́нец іарда́нцы
Р. іарда́нца іарда́нцаў
Д. іарда́нцу іарда́нцам
В. іарда́нца іарда́нцаў
Т. іарда́нцам іарда́нцамі
М. іарда́нцу іарда́нцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)