я́ўкаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. я́ўкаю я́ўкаем
2-я ас. я́ўкаеш я́ўкаеце
3-я ас. я́ўкае я́ўкаюць
Прошлы час
м. я́ўкаў я́ўкалі
ж. я́ўкала
н. я́ўкала
Загадны лад
2-я ас. я́ўкай я́ўкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час я́ўкаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́ўкаць несов., разг. мяу́кать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Тое, што і мяўкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мяу́кать несов. мя́ўкаць, я́ўкаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зая́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць яўкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да яўкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пая́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Яўкаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прая́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Яўкаць некаторы час. Праяўкаць увесь вечар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’я́ўкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга яўкаць. Кот раз’яўкаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́ўканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. яўкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. — Кот, відаць, увіваўся каля некага і бесперапынным яўканнем вымагаў спажыву. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)