я́шчарны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. я́шчарны я́шчарная я́шчарнае я́шчарныя
Р. я́шчарнага я́шчарнай
я́шчарнае		 я́шчарнага я́шчарных
Д. я́шчарнаму я́шчарнай я́шчарнаму я́шчарным
В. я́шчарны (неадуш.)
я́шчарнага (адуш.)		 я́шчарную я́шчарнае я́шчарныя (неадуш.)
я́шчарных (адуш.)
Т. я́шчарным я́шчарнай
я́шчарнаю		 я́шчарным я́шчарнымі
М. я́шчарным я́шчарнай я́шчарным я́шчарных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́шчарны я́щерный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́шчарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да яшчара, уласцівы яму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́шчар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Буйная млекакормячая жывёліна некаторых паўднёвых краін, якая мае пакрытае рагавой луской цела, невялікую галаву, доўгі хвост і кароткія лапы з моцнымі кіпцюрамі.

2. Устарэлая назва некаторых вымерлых паўзуноў і земнаводных.

|| прым. я́шчарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́щерный я́шчарны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)