яхі́да
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
яхі́да |
яхі́ды |
| Р. |
яхі́ды |
яхі́д |
| Д. |
яхі́дзе |
яхі́дам |
| В. |
яхі́ду |
яхі́д |
| Т. |
яхі́дай
яхі́даю |
яхі́дамі |
| М. |
яхі́дзе |
яхі́дах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
яхі́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Разм. Тое, што і яхідна 1 (у 2 знач.). [Палатна:] — Уга... знайшлі ціхоню... Гэта не дзед, а яхіда чыстая. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ехи́дна
1. зоол. яхі́дна, -ны ж.;
2. прост. яхі́да, -ды ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)