я́сік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
я́сік |
я́сікі |
| Р. |
я́сіка |
я́сікаў |
| Д. |
я́сіку |
я́сікам |
| В. |
я́сік |
я́сікі |
| Т. |
я́сікам |
я́сікамі |
| М. |
я́сіку |
я́сіках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
я́сік м., обл. (маленькая подушечка) ду́мка ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
я́сік, ‑а, м.
Абл. Маленькая падушка. У спальні стаялі два нікеляваныя ложкі, засланым квяцістымі капамі, на іх — пышныя падушкі з маленькай наверсе — ясікам. Пальчэўскі. Тата бухае.. [сяннік] на ложак, мама засцілае прасціной, зверху новай посцілкай, кладзе горачкай падушкі і на самы верх — маленечкі ясік, вышыты валошкамі. Каліна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ду́мка ж.
1. лит., муз. ду́мка, -кі ж.;
2. (маленькая подушечка) разг. я́сік, -ка м., паду́шачка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)