Я́страбка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Я́страбка
Р. Я́страбкі
Д. Я́страбцы
В. Я́страбку
Т. Я́страбкай
Я́страбкаю
М. Я́страбцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ястрабо́к

‘памянш. да ястраб’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ястрабо́к ястрабкі́
Р. ястрабка́ ястрабко́ў
Д. ястрабку́ ястрабка́м
В. ястрабка́ ястрабко́ў
Т. ястрабко́м ястрабка́мі
М. ястрабку́ ястрабка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ястрабо́к

‘самалёт-знішчальнік’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ястрабо́к ястрабкі́
Р. ястрабка́ ястрабко́ў
Д. ястрабку́ ястрабка́м
В. ястрабо́к ястрабкі́
Т. ястрабко́м ястрабка́мі
М. ястрабку́ ястрабка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ястрабо́к ​1, ‑бка, м.

1. Памянш. да ястраб.

2. Разм. Савецкі самалёт-знішчальнік. Росцік яшчэ доўга ўглядаўся ў неба, але яму так і не давялося больш убачыць маленькага савецкага ястрабка. «Маладосць».

ястрабо́к ​2, ‑бку, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных. Ястрабок лугавы. Ястрабок парасоністы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)