яско́лка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
яско́лка |
яско́лкі |
| Р. |
яско́лкі |
яско́лак |
| Д. |
яско́лцы |
яско́лкам |
| В. |
яско́лку |
яско́лкі |
| Т. |
яско́лкай
яско́лкаю |
яско́лкамі |
| М. |
яско́лцы |
яско́лках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
яско́лка бот. яско́лка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
яско́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Адна- або шматгадовая расліна сямейства гваздзіковых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Рагаві́нка ’расліна ясколка, Cerastium L.’ (Кіс.), рус. яско́лка, параўн. балг. роговка ’тс’, серб. птичја трава, рожац. Ад рог 1 (гл.) з-за ланцэтападобных лісцяў і формы плода. Не выключана аднак, што ўтварылася ад іншай назвы той жа расліны — вагавінка — у выніку мены пачатковага в‑ на р‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)