я́сень

‘драўніна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. я́сень
Р. я́сеню
Д. я́сеню
В. я́сень
Т. я́сенем
М. я́сені

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Я́сень

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Я́сень
Р. Я́сеня
Д. Я́сеню
В. Я́сень
Т. Я́сенем
М. Я́сені

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́сень

‘дрэва’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. я́сень я́сені
Р. я́сеня я́сеняў
Д. я́сеню я́сеням
В. я́сень я́сені
Т. я́сенем я́сенямі
М. я́сені я́сенях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

я́сень, ‑я і ‑ю, м.

1. ‑я. Дрэва сямейства маслінавых з перыстым лісцем і цвёрдай драўнінай, якая выкарыстоўваецца ў мэблевай прамысловасці. Ля самага лесу маю ўвагу прыцягнулі тры высозныя ясені. Ігнаценка. Купчастыя ліпы і ясені Шалаш па-над студняй сплялі. Астрэйка. / ‑ю; у знач. зб. Пасадка ясеню.

2. ‑ю; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва. Мэбля з ясеню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́сень бот. я́сень, род. я́сеня и (о древесине и собир.) я́сеню м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)