я́сачка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. я́сачка я́сачкі
Р. я́сачкі я́сачак
Д. я́сачку я́сачкам
В. я́сачка я́сачак
Т. я́сачкам я́сачкамі
М. я́сачку я́сачках

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

я́сачка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. я́сачка я́сачкі
Р. я́сачкі я́сачак
Д. я́сачцы я́сачкам
В. я́сачку я́сачак
Т. я́сачкай
я́сачкаю		 я́сачкамі
М. я́сачцы я́сачках

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

я́сачка м. и ж., ласк., обл. я́сочка, ду́шенька, каса́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

я́сачка, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑чцы, Т ‑ай (‑аю); Р мн. ‑чак; ж.

Абл. Ласкавы зварот да каго‑н. Шэпчуць нечыя вусны: — Як цябе я люблю, мая ясачка. Зарыцкі. — Куды ж ты, мая ясачка, пойдзеш? Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разва́раны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разварыць.

2. у знач. прым. Які добра ўварыўся, разварыўся. Ад кашы-канцэнтрату пахла лаўровым лістам і тлушчам, разваранай грэчкай і прыемным яловым дымам. Асіпенка. Ясачка любіла піць развараную макуху. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́сочка ласк., разг., уст. мі́лачка, -кі ж., лю́бачка, -кі ж., обл. я́сачка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́шенька

1. (к душа́) ду́шачка, -кі ж.;

2. (при обращении) ласк. галу́бка, -кі ж., я́сачка, -кі ж., лю́бачка, -кі ж., мі́ленькая, -кай ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)