яру́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. яру́тка яру́ткі
Р. яру́ткі яру́так
Д. яру́тцы яру́ткам
В. яру́тку яру́ткі
Т. яру́ткай
яру́ткаю		 яру́ткамі
М. яру́тцы яру́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

яру́тка ж., бот. яру́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

яру́тка ж., бот. то́рбачнік, -ку м., яру́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

яру́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Пустазелле сямейства крыжакветных. З пучкоў травы на Алеську зірнулі кволымі белымі вочкамі яруткі. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́рбачнік, -ку м., бот. яру́тка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)