Япо́нія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Япо́нія
Р. Япо́ніі
Д. Япо́ніі
В. Япо́нію
Т. Япо́ніяй
Япо́ніяю
М. Япо́ніі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

іе́на, -ы, мн. -ы, іён, ж.

Грашовая адзінка Японіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буды́зм, -у, м.

Адна з сусветных рэлігій, распаўсюджаная ў Кітаі, Японіі і некаторых іншых краінах Усходу [па імені яе заснавальніка Буды].

|| прым. буды́йскі, -ая, -ае.

Будыйскае вучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ге́йша, -ы, мн. -ы, гейш, ж.

У Японіі: жанчына, навучаная музыцы, танцам, уменню весці свецкую размову, якую запрашаюць на прыёмы, банкеты і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іе́на, ‑ы; Р мн. іен; ж.

Грашовая адзінка Японіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самура́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Член прывілеяванага ваенна-феадальнага саслоўя ў Японіі.

2. мн. Наогул прадстаўнік японскіх мілітарыстаў (разм.).

|| прым. самура́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

япо́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Японіі.

|| ж. япо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. япо́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кашміло́н, ‑у, м.

Разнавіднасць сінтэтычнага валакна, якое выпускаецца ў Японіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ге́йша, ‑ы, ж.

Прафесіянальная спявачка і танцоўшчыца ў чайных дамах у Японіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

японазна́ўства, ‑а, н.

Сукупнасць грамадскіх навук, якія вывучаюць гісторыю, эканоміку, мову, літаратуру і культуру Японіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)