япо́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. япо́нскі япо́нская япо́нскае япо́нскія
Р. япо́нскага япо́нскай
япо́нскае		 япо́нскага япо́нскіх
Д. япо́нскаму япо́нскай япо́нскаму япо́нскім
В. япо́нскі (неадуш.)
япо́нскага (адуш.)		 япо́нскую япо́нскае япо́нскія (неадуш.)
япо́нскіх (адуш.)
Т. япо́нскім япо́нскай
япо́нскаю		 япо́нскім япо́нскімі
М. япо́нскім япо́нскай япо́нскім япо́нскіх

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

япо́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Японіі, японцаў, які належыць, уласцівы ім. Японская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

япо́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Японіі.

|| ж. япо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. япо́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

белару́ска-япо́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. белару́ска-япо́нскі белару́ска-япо́нская белару́ска-япо́нскае белару́ска-япо́нскія
Р. белару́ска-япо́нскага белару́ска-япо́нскай
белару́ска-япо́нскае		 белару́ска-япо́нскага белару́ска-япо́нскіх
Д. белару́ска-япо́нскаму белару́ска-япо́нскай белару́ска-япо́нскаму белару́ска-япо́нскім
В. белару́ска-япо́нскі (неадуш.)
белару́ска-япо́нскага (адуш.)		 белару́ска-япо́нскую белару́ска-япо́нскае белару́ска-япо́нскія (неадуш.)
белару́ска-япо́нскіх (адуш.)
Т. белару́ска-япо́нскім белару́ска-япо́нскай
белару́ска-япо́нскаю		 белару́ска-япо́нскім белару́ска-япо́нскімі
М. белару́ска-япо́нскім белару́ска-япо́нскай белару́ска-япо́нскім белару́ска-япо́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кіта́йска-япо́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кіта́йска-япо́нскі кіта́йска-япо́нская кіта́йска-япо́нскае кіта́йска-япо́нскія
Р. кіта́йска-япо́нскага кіта́йска-япо́нскай
кіта́йска-япо́нскае		 кіта́йска-япо́нскага кіта́йска-япо́нскіх
Д. кіта́йска-япо́нскаму кіта́йска-япо́нскай кіта́йска-япо́нскаму кіта́йска-япо́нскім
В. кіта́йска-япо́нскі (неадуш.)
кіта́йска-япо́нскага (адуш.)		 кіта́йска-япо́нскую кіта́йска-япо́нскае кіта́йска-япо́нскія (неадуш.)
кіта́йска-япо́нскіх (адуш.)
Т. кіта́йска-япо́нскім кіта́йска-япо́нскай
кіта́йска-япо́нскаю		 кіта́йска-япо́нскім кіта́йска-япо́нскімі
М. кіта́йска-япо́нскім кіта́йска-япо́нскай кіта́йска-япо́нскім кіта́йска-япо́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ру́ска-япо́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ру́ска-япо́нскі ру́ска-япо́нская ру́ска-япо́нскае ру́ска-япо́нскія
Р. ру́ска-япо́нскага ру́ска-япо́нскай
ру́ска-япо́нскае		 ру́ска-япо́нскага ру́ска-япо́нскіх
Д. ру́ска-япо́нскаму ру́ска-япо́нскай ру́ска-япо́нскаму ру́ска-япо́нскім
В. ру́ска-япо́нскі (неадуш.)
ру́ска-япо́нскага (адуш.)		 ру́ска-япо́нскую ру́ска-япо́нскае ру́ска-япо́нскія (неадуш.)
ру́ска-япо́нскіх (адуш.)
Т. ру́ска-япо́нскім ру́ска-япо́нскай
ру́ска-япо́нскаю		 ру́ска-япо́нскім ру́ска-япо́нскімі
М. ру́ска-япо́нскім ру́ска-япо́нскай ру́ска-япо́нскім ру́ска-япо́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

саве́цка-япо́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. саве́цка-япо́нскі саве́цка-япо́нская саве́цка-япо́нскае саве́цка-япо́нскія
Р. саве́цка-япо́нскага саве́цка-япо́нскай
саве́цка-япо́нскае		 саве́цка-япо́нскага саве́цка-япо́нскіх
Д. саве́цка-япо́нскаму саве́цка-япо́нскай саве́цка-япо́нскаму саве́цка-япо́нскім
В. саве́цка-япо́нскі (неадуш.)
саве́цка-япо́нскага (адуш.)		 саве́цка-япо́нскую саве́цка-япо́нскае саве́цка-япо́нскія (неадуш.)
саве́цка-япо́нскіх (адуш.)
Т. саве́цка-япо́нскім саве́цка-япо́нскай
саве́цка-япо́нскаю		 саве́цка-япо́нскім саве́цка-япо́нскімі
М. саве́цка-япо́нскім саве́цка-япо́нскай саве́цка-япо́нскім саве́цка-япо́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

япо́нский япо́нскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кінка́н, ‑а, м.

Пладовае дрэва або куст сямейства рутавых, які пашыраны ва Усходняй Азіі. Японскі кінкан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)